Lindi lover

Inmiddels ben ik alweer ruim een maand in Tanzania. De tijd vliegt, want dat komt door alle nieuwe indrukken van de afgelopen weken. Ik spendeerde twee weken in Dar es Salaam, een weekend in Mtwara en bijna drie weken in Lindi. Lindi bevalt erg goed. Het is een stuk rustiger, kalmer en relaxter. Drie woorden die hetzelfde betekenen, maar Lindi het beste beschrijven.

Om te beginnen met mijn huis: het beroemde beachhouse. Het huis bevindt zich letterlijk aan het strand en alles wat je nodig hebt is op loopafstand. Op het strand zijn diverse restaurantjes en barretjes waar we dagelijks te vinden zijn. Koken doe ik af en toe, maar het is makkelijk (en goedkoper) om op straat iets te halen of wat te eten in een restaurant. Op slechts 10 minuten wandelen over het strand kom je uit bij Hotel Seaview. Het is een luxe hotel met een internationale keuken, denk aan pasta en pizza, maar ook Indiase curries en gegrilde vis en vlees. Hier eten we af en toe een heerlijke maaltijd voor ongeveer 6 euro. Dat is prijzig vergeleken met de lokale restaurantjes waar we voor 2 a 3 euro uitgebreid kunnen eten. Het hotel heeft ook een zwembad waar je heerlijk kunt tannen. Dit doe ik dan ook graag in de weekenden. Naast het zwembad gaan we vaak zwemmen in de zee bij een strandje verderop. Bij het strand waar ik woon is het niet gebruikelijk om te zonnen of te zwemmen, dus dat doen we dan ook niet.

Dan over mijn werk, want daar ben ik natuurlijk voor gekomen ;-). Ik werk op een soort mbo-school genaamd ‘Veta’. Hier kunnen jongeren tussen de 18 en 25 jaar een opleiding volgen voor 1, 2 of 3 jaar, afhankelijk van het niveau. Ze studeren voor timmerman, loodgieter, lasser, kok, kleermaker, secretaresse, winkelmedewerker, elektricien of monteur. Ze wonen op de school dus het is een soort campus. Het is een fijne omgeving met aardige leraren, enthousiaste studenten en gezellige collega’s van het Kazi Connect Centre. De studenten van ‘food production’ koken iedere dag onze lunch voor slechts €0,80. Die lunch bestaat vaak uit rijst/ugali (een soort deeggerecht) met een verassing, zie foto. 

Het Kazi Connect Centre is mijn werkplek, een kantoor waar studenten of afgestudeerden in- en uit kunnen lopen met vragen over werk. Wij bereiden ze voor op de arbeidsmarkt door middel van trainingen in cv en motivatiebrief schrijven en sollicitatiegesprekken voeren. Daarnaast vullen we vacatures in als we die bij de bedrijven hebben opgehaald. De vacatures vullen we in met afgestudeerden of cursisten, want de school biedt ook cursussen van één week aan (bijvoorbeeld steiger bouwen). Mijn rol is veranderd sinds ik hier ben. Ik hou me bezig met vacatures binnenhalen, banenmarkten organiseren, recruitment, trainingen en IT. Een combinatie van alle rollen die er zijn bij het Kazi Connect Centre. De prioriteit ligt namelijk bij het vinden van banen en deze invullen. We hebben strakke targets die we graag willen halen en daarom spring ik overal zo goed en zo veel mogelijk bij en dat vind ik super leuk!!! Iedere dag is anders en is soms onverwachts heel druk of heel rustig. Als ik een drukke dag heb ‘gepland’ kan soms de hele dag de stroom en het internet uitvallen (nu ik dit schrijf is er ook geen internet en ik ben al twee uur op kantoor…), waardoor je bijna niks kan doen. En soms verwacht je een rustige dag en komen er ineens veel vacatures binnen of lopen studenten het kantoor binnen die hulp nodig hebben met hun cv. Het is dus erg onvoorspelbaar, en ik vind het heerlijk om me daar aan over te geven. Ik ben ingewerkt door Mwaka en Sara (tevens huisgenoot), twee hele aardige meiden die me overal geïntroduceerd hebben. Echter, ze kwamen met de mededeling dat ze beiden vakantie hadden van 26 sept-8 okt. Ik zou dus alleen komen te zitten en dat klonk best spannend na 1,5 week werken. Gelukkig kwam er een andere collega terug van vakantie die mij hielp en alles voor me vertaalde. Door de afwezigheid van Mwaka en Sara is het erg druk en zijn de dagen lang, maar daardoor voel ik me erg productief! Ik ben benieuwd hoe dat volgende week zal zijn als ze terug zijn. Over taal gesproken: alleen mijn collega’s en een paar leraren spreken een beetje Engels. Ik ben dus maximaal Swahili aan het leren, want anders blijf je echt achter met wat er gebeurd. Iets waar ik in Nederland niet over had nagedacht. Learning on the job is hierbij zeker van toepassing. Ik zal een aparte blog wijden aan Swahili, voor degene die dat leuk vinden om te lezen :-).

Iedere donderdagavond hebben we movie night bij één van onze vrienden in Lindi. Op de andere avonden spelen we spelletjes, koken we uitgebreid, drinken we biertjes op het strand of volleyballen we tot het donker is. Afgelopen zondag ben ik mee geweest met een hike door de ‘bush bush’. Geen idee wat ik kon verwachten, maar ik had al het idee van slangen, spinnen en andere insecten. Enigszins nerveus stapte ik dus in de pick-up Jeep. Na 45 min. hobbelen kwamen we uit bij een bos met een prachtig meer. De vrienden ‘kenden’ een mooie picknickplek aan het meer in het bos, dus we gingen op pad. Al vrij snel was er geen normaal weggetje meer, waardoor we onszelf door de bosjes moesten banen. Denk hierbij aan dichtbegroeide bossen met hellingen, giftige planten en continue een zoom in je oren van de muggen, Expeditie Robinson was er niks bij!!!  Na bijna een uur klimmen en klauteren waren we van top tot teen nat van het zweet en wisten de vrienden niet meer waar de picknickplaats was. Dit was overigens nog maar het begin, want het doel van de dag was het andere meer vinden. Een grote uitdaging voor mij, want ik hou er van te weten wat het begin en het einde is, zodat ik me er mentaal op kan instellen. De tour naar de picknickplaats zou 10 minuten duren, maar dit werd uiteindelijk een uur én 10 minuten. Enfin, we aten rijst met rundvlees en zaten rustig aan het meer te eten. Om ons heen waren tientallen voetafdrukken van olifanten te zien. Er waren in dat bos regelmatig olifanten te vinden, maar helaas hebben wij ze niet gespot zondag. Aan de andere kant ook wel een beangstigend idee dat er ieder moment een olifant uit het bos tevoorschijn kon komen en je dan geen kant op kon. Ik hield me vooral vast aan het idee dat ik deel 1 van de tour had doorstaan en dat dat voor mij al een hele overwinning was! Deel 2 was overigens vrij veel hetzelfde, alleen dan nog even langer. Het tweede meer hebben we niet gevonden (achteraf bleek dat het tweede meer nog veel verder was dan wij dachten). Wel hebben we maarliefst 3,5 uur de omgeving verkend in een brandende zon… Een goeie cardio voor het weekend dus! Je had mijn gezicht moeten zien toen we eindelijk terug bij de auto waren :-). Wat trouwens wel ironisch was, op de weg naar huis na ongeveer 10 minuten hobbelen door het bos zagen we apen in de bomen! Het meest interessante van de dag was dus op de weg naar huis…

Tesse (NL vrijwilliger in Mtwara) en ik hebben een safari geboekt van 18 t/m 22 december. En nee, dit is niet weer een hike door het bos olifanten spotten, maar lekker als een toerist ons laten rijden door een park en verblijven in een paradijselijke lodge (glamping). Can’t wait!  Op 23 december gaan we met de veerboot naar Zanzibar, zodat we daar Kerst en Oud en Nieuw kunnen vieren! Het voelt bijna als aftellen, maar ik probeer nu vooral te genieten van Lindi, mijn werk en alle leuke mensen die ik hier ontmoet :-)!

PS: In de map ‘foto’s’ heb ik nog meer foto’s geplaatst van afgelopen weken, neem vooral een kijkje. En ik zal deze week ook wat foto's maken van de rest van Lindi, want het is niet alleen maar strand ;-).