Frustratie en verlenging

Bereid je voor, deze blog is minder positief dan de andere blogs. Ik probeer zo positief mogelijk te zijn, maar helaas lukt dat niet altijd ;-). 

De ene week is het hollen, de andere week is het stilstaan. Dit is ook zo in Nederland bij Tempo-Team, maar hier is het nog even wat extremer. De afgelopen drie weken was het hollen met hele lange dagen en veel stress. Vorige week was het stilstaan, maar er was zo weinig te doen dat we bijna achteruit liepen. Bij Tempo-Team is er altijd wel wat te doen. Hier is dat helaas een ander verhaal. Daarnaast is het super frustrerend dat voor alle werkzaamheden ik afhankelijk ben van een ander. Ik kan er slecht tegen dat ik afhankelijk ben van iemand die een bepaalde vaardigheid bezit die ik niet heb. Ik ben graag proactief bezig, maar dat lukt niet altijd, omdat ik niet vloeiend Swahili spreek. Ik kan niet verwachten dat mijn Swahili sprekende collega mij bij alles helpt. Hij, Venance, heeft namelijk ook zijn taken en verantwoordelijkheden en hij werkt zich al een slag in de rondte. Iets waar andere national volunteers nog wat kunnen leren overigens... Gelukkig blijft Venance altijd positief en geeft hij veel complimenten over mijn werk. Ik ben heel blij dat hij mijn collega is! Zie hieronder een foto van ons tijdens de 60e verjaardag van VSO.

Doordat het afgelopen week rustig was, spendeerde ik mijn tijd op kantoor vooral aan social media, blogs schrijven en bellen met Nederland. Niet erg nuttig dus en soms kreeg ik er zelfs een schuldgevoel van. En als er wat te doen was, dan was dat vaak met een uur klaar. Zo heb ik maandag een opzet van een plan gemaakt om ons project over te dragen. Dinsdag hebben we de administratie van onze career fair verwerkt. Woensdag vierden we de 60e verjaardag van VSO en donderdag heb ik mijn Linkedin pagina geupdatet. Vrijdag liepen er gelukkig wat mensen binnen die door ons gebeld zijn om hun documenten te overhandigen voor een sollicitatieprocedure. Deze week ziet het er beter uit en hebben we weer meer te doen dus dat is erg fijn!

Naast dat sommige weken extreem rustig zijn, zijn er ook andere frustraties die ik echt even moet delen. Corruptie. En dan heb ik het niet alleen over bedrijven waar we mee werken (daar heb ik te weinig invloed op dus ik probeer het soort van te accepteren), nee in mijn directe omgeving word ik er mee geconfronteerd. Er zijn zogenaamd ‘machtige’ mannen die hun positie gebruiken om iets voor elkaar te krijgen zonder daar zelf ook maar iets voor te doen en vaak ook nog aan te verdienen. Dit gaat over de rug van anderen die al het werk voor hen doen en toch krijgen deze mannen de credits. Daarnaast gaan we binnenkort ons werk overdragen aan de leraren op de school. Deze leraren krijgen geen shilling meer voor het werk wat ze extra gaan doen. Het is zelfs zo dat ze meer werk in dezelfde tijd moeten doen zonder daar beloond voor te worden. En dan wil ik niet eens weten wat er met het geld gebeurt wat de school gebudgetteerd heeft voor het overnemen van ons werk. Het is daardoor lastig om de leraren te motiveren om ons werk zo goed en zo veel mogelijk voort te zetten. We gaan het de komende twee maanden mee maken. On top of that: woensdag heeft iemand geprobeerd in te breken in ons huis vlak nadat wij alle drie naar ons werk waren vertrokken. Hij sprong over ons hek, maakte een gat in onze horren en probeerde met een lange stok te ‘vissen’ naar spullen. Gelukkig kwamen onze schoonmaaksters op het juiste moment en nam hij de benen zonder wat mee te nemen. Alsnog niet leuk als je al een frustrerende dag(en) hebt gehad ;-)…

Even een positieve omslag: ik ga verlengen. Iets wat je niet verwacht na het lezen van het eerste deel van deze blog, maar JA is het waar. Waarom? Mijn tweede project begint 7 januari 2019 op Zanzibar. Ik zou tot 2 maart blijven en dus slechts 7 weken kunnen werken aan het project. Ik vond dit al erg kort, vooral toen ik hoorde dat het project eigenlijk tot eind april 2019 loopt. Wie gingen ons werk voor de laatste twee maanden overnemen? Deze vraag stelde ik aan een manager van Randstad die ons begeleidt en zij gaf aan dat er miscommunicatie is geweest over onze (mijn, Tesse’s en Zsuzsa’s) einddatum. Ze gingen er namelijk vanuit dat wij alle drie tot eind april zouden blijven. Na even nadenken heb ik besloten dit te doen. Vooral omdat ik dan meer werk kan verzetten, want ik denk niet dat je al na 7 weken succesvol kan zijn. Daarnaast zijn er geen vervangers voor ons dus zou het VSO extra tijd en geld kosten. Plus ik hoor hele goede verhalen van volunteers op Zanzibar, dus hoe langer ik daar kan blijven, hoe beter! Mijn plan is om 1 mei 2019 weer te beginnen bij Tempo-Team. Met deze ontwikkeling ben ik soms al aan het aftellen naar het moment dat we naar Zanzibar gaan. Nog slechts 8 weken werken in Lindi, de tijd vliegt! De komende tijd probeer ik zoveel mogelijk vacatures in te vullen en ons werk zo goed mogelijk over te dragen in een sustainability plan.

Altijd positief afsluiten: ik ben vrijdag jarig! Ik vier het bij een bar op het strand met muziek, snacks, drankjes en heel veel vrienden. Zin in!!

Tot zover, badai (later)!