#countyourblessings

Alweer bijna een maand (oeps!) geleden dat ik een blog schreef, hoog tijd om je bij te praten!

Allereerst mijn verjaardag! Dat was op vrijdag 26 oktober en oh wat was het een feest. ’s Ochtends verwend met een uitgebreid ontbijt en super leuke en persoonlijke cadeaus. Daarna gewoon aan het werk dus ging ik rond half 9 naar school (lekker een uur langer kunnen slapen, dat mag als je jarig bent, toch?!). Op school kreeg ik vele felicitaties en deelde ik chocolade koekjes uit. In Tanzania hebben ze de traditie om de jarige nat te maken met veel water, maar daar was ik niet voor te paaien. Na enig aandringen (al bijna drie weken zeuren) van mijn collega’s gaf ik toe en vond ik het oké om een paar kleine flesjes water te ontvangen met de regel: niet om mijn haar of in mijn gezicht. Eenmaal buiten deed ik mijn handen voor mijn ogen en begon iedereen te zingen terwijl ik water over me heen kreeg. Na ongeveer 10 seconden begon ik wat te dartelen, want het was toch meer dan ik had verwacht. En op dat moment kreeg ik een grote emmer water volledig over me heen. Tja, dit had ik zelf kunnen bedenken, maar héé lekker naïef. Zie video voor het hele gebeuren. Stiekem toch wel leuk om terug te zien. Lekker soppen in mijn schoenen en ik voel m’n natte jeans nog aan me kleven. ’s Avonds heb ik mijn verjaardag gevierd bij een bar op het strand met al mijn vrienden en wat collega’s. Voor de gelegenheid had ik UITERAARD een nieuwe outfit gekocht in Lindi, zie foto. Het was een super gezellige avond met prachtige cadeaus, veel muziek van Enrique Iglesias, chocoladetaart en on top of that: een rode maan die ons kwam vergezellen (helaas geen (goede) foto). Daarna nog een paar dansjes gedaan in de lokale bar, maar al vrij snel ging mijn lichtje uit :-).

Het weekend van mijn verjaardag of die daarna was het weekend dat in NL de klok werd verzet. Op die zondag hadden we met vrienden een boottrip georganiseerd om te gaan snorkelen. Om 10 uur zouden we verzamelen, dus rond 9 uur/half 10 van huis vertrekken om nog lunch te kunnen halen. Ik had mijn wekker om kwart voor 8 gezet, zodat ik ruim de tijd had om ontbijt te maken en mijn spullen te pakken. Ik vond het dus vreemd dat ik mijn huisgenoot rond 8 uur al druk in de keuken hoorde, terwijl zij meestal tot 10 minuten voor tijd in bed blijft liggen. Rustig begon ik mijn spullen in te pakken en me om te kleden. Toen ik mijn horloge pakte was ik wat verward: 09:10 uur. HUH?! Hoe dan?! Snel rende ik naar de keuken en vroeg ik mijn huisgenoot naar de bekende weg: is het al tien over 9??? ‘Uhh ja….’ was haar antwoord. Ze vond het al vreemd dat ik zo rustig was. Na de bevestiging was het gedaan met de rust, ik had namelijk nog maar 5 minuten. Al rennend en vliegend door het huis om mijn spullen te pakken en mezelf enigszins fatsoenlijk te krijgen. Helaas geen tijd voor een goed ontbijt dus dan maar hopen op iets lekkers bij de lunchspot. Om 09:20 verlieten we het huis en om 09:35 waren we al bij het restaurant voor lunch. Ik, nog steeds in de haast, bestelde snel wat snacks, betaalde en snelde richting de haven. Mijn huisgenoot gaf al bij me aan dat we genoeg tijd hadden, maar nee, ik had stress. Om 09:50 waren we al bij de haven toen we het bericht van een vriend lazen: sorry, ik ben laat. Aaaaaargh, nee!! Om 10:30 (!!) kwam de rest aankakken. Les geleerd: never rush. Nu weet ik tenminste dat mijn telefoon het nog steeds lastig vindt te accepteren dat ik niet meer in NL ben ;-). Oh, en dat ik in 10 minuten klaar kan zijn, maar daar maak ik liever geen gewoonte van haha.

Het snorkelen was overigens heel leuk! In een lokale vissersboot gingen we met een groep naar een strand op ongeveer 30 minuten varen. Een wit privéstrand met koraal voor de deur lag op ons te wachten. Inmiddels was dit mijn derde bezoek aan het strandje, maar iedere keer word ik weer verrast! Met onze snorkels konden we het kleurige koraal zien met de tientallen verschillende vissen die er omheen zwommen.  Wel was het oppassen geblazen voor de zee-egels, maar ook die waren gaaf om in grote getalen te zien. Na het snorkelen hadden we biertjes en hapjes op het strand. Fransen, Engelsen, Zweden en Nederlanders dwars door elkaar, gezelluug!! Door mijn hoofd schoot de volgende gedachte opnieuw en opnieuw ‘wat is het gaaf dat we dit gewoon ieder weekend kunnen doen’. #countyourblessings #foutespreukvandedag

Wat overigens ook nooit verveelt is de markt en de winkels in Lindi. Nee je hebt hier geen H&M of Kruidvat, maar wel genoeg andere leuke en praktische hotspots. Zo kijk ik regelmatig rond voor leuke stoffen om wat van te laten maken door de lokale tailor. Ook koop ik iedere week groenten op de markt voor de hele week. Altijd bij dezelfde dame, want ik weet dat daar de groenten het lekkerste zijn. Iedere keer weer dezelfde begroetingen en meestal dezelfde bestellingen. Voor een halve kilo tomaten, 4 paprika’s, een halve kilo uien en 2 aubergines betaal ik vaak nog geen €1 en kan ik de hele week eten. Ook eet ik hier veel vaker avocado’s dan in Nederland. Ze zijn hier veel groter en lekkerder en super goedkoop. Een aantal keer in de week maak ik guacemole en eet ik het met chapati (lokale lekkernij, aka een soort pannenkoek) of met toast of ’s avonds met een pasta. Als ik kook dan eet ik veel minder vaak vlees dan in NL, omdat je dit vaak al met de lunch eet en ik vooral veel behoefte heb aan veel groenten. #fitgirl #healthy #vegan. Nee geen zorgen, op z’n tijd haal ik ook gewoon een lekker sappig kippetje van de BBQ op de hoek.

Twee weken geleden het weekend naar Kilwa geweest met 3 vrienden, een dromerig plaatsje ongeveer 2,5 uur ten noorden van Lindi. We wilden rond 3 uur vrijdagmiddag vertrekken, maar again het berichtje (overigens van dezelfde persoon): ‘sorry ik ben laat’. Slechts 2 uur later (aaaaaargh!!!) vertrokken we vol goede moed richting Kilwa. Helaas na 45 minuten rijden hield de koppeling er mee op en konden we alleen nog maar in z’n één verder rijden. Onze chauffeur dacht ook een monteur te zijn, dus begon hij driftig te sleutelen aan de auto (overigens dezelfde persoon van de ‘te laat’ berichtjes dus ik had er geen goed gevoel bij). Gelukkig had één van ons zijn familie ingeschakeld en een auto gestuurd. Echter een wonder gebeurde na ongeveer 30 minuten wachten: er stopte een auto met 2 echte automonteurs!! #luckybastards #countyourblessingsnogeenkeer. De familie werd dus afgebeld (ze waren inmiddels al halverwege…. oeps!) en na nogmaals 30 minuten konden we onze weg vervolgen. De koppeling was nog steeds in slechte staat, maar we reden in ieder geval weer. Bijna in Kilwa aangekomen begon het gemieter, want we moesten via een rotonde naar de bush bush richting ons hotel. Dit betekende dus wisselen van versnelling en dat vond de koppeling niet zo fijn. Iedere bocht werd met een slakkengang gereden, maar we kwamen EINDELIJK aan op plek van bestemming maarliefst om 20:45 uur(!!). Volgens onze planning wilden we de zonsondergang zien vanaf het strand van het hotel rond 18:00 uur, maar we waren al blij dat de keuken tenminste nog wat eten (en bier) voor ons had. Overigens de lekkerste garnalen die ik ooit heb gehad. Overigens ook de lekkerste garnalen op de mooiste plek waar ik ze ooit heb gegeten, zie de jaloersmakende foto’s, #sorrynotsorry #countyourblessingsgewoonnogeenkeer 

Het weekend was trouwens erg succesvol.  Een boottrip op zaterdag met snorkelen wat totaal mis ging aangezien iedereen hartstikke ziek werd en het water totaal niet helder was. Daarna rustig relaxen op het strand met bijna een slang in je nek. Zondag een fietstocht van bijna 5 uur in de brandende zon op gammele fietsjes inclusief een hike van 1,5 uur met als gevolg één van ons hartstikke naar van een knalrode nek. Maar hee, wat hebben we genoten van de omgeving, de super schattige hutjes van het hotel, het strand en de kaartspelletjes in de avond. Dat laatste liep trouwens uit tot een ruzie die bijna zo groot was, dat onze chauffeur de auto pakte terug naar Lindi (ver zou die toch niet komen met die auto dus ik had geen zorgen). Is trouwens wel lucratief, spelletjes spelen met 4 verschillende nationaliteiten waarvan slechts één Engels als moedertaal heeft. Ik kan aardig uit te voeten met de Engelse taal, maar ook ik zwicht na een paar biertjes.

Voor ik het vergeet: nog ff bijpraten over het werk. Het project is in de afrondende fase. Dat betekent targets checken en keihard behalen, maar ook nadenken over de toekomst van Kazi Connect als wij er niet meer zijn. Ik heb een opzet gemaakt voor een beknopt plan om ons werk te documenteren, te bespreken en over te dragen aan de school. De afgelopen twee weken zijn ik en mijn Kazi Connect collega’s daar druk mee geweest. Twee weken geleden hebben we onze plannen gepresenteerd aan elkaar en aan een aantal belangrijke mannen van de school. Er was schot in de zaak, want de directeur van de school was erg tevreden dus wij waren dat ook. Ik was erg blij met de hoeveelheid moeite die mijn collega’s in de plannen hadden gestoken, want het was erg helder wat Kazi Connect doet en hoe de school en wie van de leraren het gaan overnemen.  Afgelopen week hebben we de finishing touch aan de plannen gedaan en vanaf deze week gaan we de laatste zaken afronden. Hopelijk kunnen we alles voor 7 december klaar hebben, zodat we een week vakantie hebben. Uiteraard gaan we gewoon door met het binnenhalen van vacatures en deze vervullen, maar de druk is van de ketel. Her en der zijn collega’s druk met het vinden van een nieuwe baan als het project klaar is of zijn ze zichzelf aan het voorbereiden om naar huis te gaan. Ik ben me al een beetje aan het voorbereiden op het VNA-project dat ik op Zanzibar ga doen. Met een evaluatie formulier van het huidige project ben ik aan het kijken wat ik van mijn placement vond en wat ik anders had gedaan als ik het over kon doen. Voor mij een mooie kans om van het VNA-project een nog groter succes voor mezelf te maken. Soms wel gek dat ik al aan het evalueren, overdragen en afronden ben, terwijl ik voor mij gevoel nog lang niet klaar ben. Nog 3 weken en dan verlaat ik Lindi voor een safari en Zanzibar. Ik ga maximaal genieten en de tijd benutten om alles eruit te halen wat er in zit.

Tot de volgende blog!